Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
θρίλερ, μυστηρίου 2013
Ο Άνταμ είναι καθηγητής ιστορίας σε πανεπιστήμιο. Η ζωή του είναι μονότονη, ενώ η σχέση του με τη Μαίρη βαίνει προς το τέλος της. Ένα βράδυ θα παρακολουθήσει τυχαία μια ταινία στον υπολογιστή του, στην οποία θα ανακαλύψει ότι υπάρχει στην ίδια πόλη ένας σωσίας ίδιος με εκείνον, ένα πιστό αντίγραφό του. Η ιστορία αφορά την απόφαση του Άνταμ να αναζητήσει και να ανακαλύψει αυτόν τον "άλλο", αλλά και τις συνέπειες που θα έχει μια τέτοια συνάντηση.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντένις Βιλνέβ
ΣΕΝΑΡΙΟ: Χαβιέρ Γκουγιόν
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Τζέικ Τζίλενχαλ, Μέλανι Λοράν, Σάρα Γκέιντον, Ιζαμπέλα Ροσελίνι
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Καναδάς, Ισπανία
Το μοτίβο του διττού εαυτού ως έναυσμα για υπαρξιακές φιλοσοφικές αναζητήσεις έχει πολλές φορές χρησιμοποιηθεί στην τέχνη. Είναι ένα μοτίβο που ασκεί πραγματική γοητεία με τις αντιφάσεις, τον διχασμό, την έλξη και την απώθηση που μπορεί να προκαλούν τα χαρακτηριστικά του "άλλου" και τις φάσεις της εσωτερικής εξέλιξης μέσω της διαλογικότητας του εαυτού.
Ο άνθρωπος αντίγραφο αποτελεί μια ακόμα ταινία, από τις πιο παράξενες, δυσνόητες και ασαφείς ταινίες σε αυτό το είδος, που θα διχάσει το κοινό. Μια σεναριακή διασκευή, που χαρακτηρίζεται ως ψυχολογικό υπαρξιακό θρίλερ, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, στο οποίο ο συγγραφέας ασχολείται με ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης υπόστασης: την έννοια της ταυτότητας, την συνείδηση που έχει ο άνθρωπος για την ατομική του ταυτότητα. Ο δημιουργός του αρκετά επιτυχημένου Prisoners, Ντένις Βιλνέβ, κινηματογραφεί αυτή τη φορά ένα αντισυμβατικό φιλμ με αινιγματικό σενάριο, που έχει να κάνει με την ταυτότητα, τη δυαδικότητα, τη δύναμη του υποσυνείδητου και το εγώ, ενώ επιπλέον την βασική θεματική του συμπληρώνουν άλλα θεματικά υποσύνολα που αφορούν την μοναξιά, την απιστία, την σεξουαλικότητα, την δέσμευση, την ατομική ελευθερία. Η παραπάνω προβληματική δραματοποιείται σε έναν κινηματογραφικό καμβά γεμάτο σύμβολα και πλάνα κλειδιά, με αγωνιώδη ατμόσφαιρα που υποστηρίζεται περισσότερο από μια θολή χρωματική παλέτα, από τις εικόνες μιας νεφελώδους μητρόπολης και κυρίως από τη μουσική και όχι από την αφήγηση.
Υπαρξιακό και σκοτεινό, αργό σε ρυθμό, με μπουνιουελικές πινελιές και ένα ανατριχιαστικό τέλος αλά Κρόνεμπεργκ, το Άνθρωπος αντίγραφο, καταλήγει ένα επιτηδευμένο παιχνίδι που προσπαθεί πολύ σκληρά για να είναι κάτι έξυπνο, χρησιμοποιώντας τον μεταδομισμό, τη θεωρεία του διαλεκτικού εαυτού των Χούμπερτ και Μπαχτίν, την σημειωτική και κάποιες φιλοσοφικές ιδέες σε μια σφιχτοδεμένη φόρμα αφήγησης για να εντυπωσιάσει και μπορεί να το κάνει, αλλά δεν δημιουργεί την αίσθηση που σου αφήνει μια ταινία που φέρει το φορτίο ενός ιδιαίτερου και γνήσιου νεοτερισμού.
Reviewed by My Films-In, on
enemy-
Rating:6,8 out of
10rottentomatoes
