ΝΙΟΤΗ
δράμα 2015
Ένας φημισμένος διευθυντής ορχήστρας που έχει αποσυρθεί από το επάγγελμα, βρίσκεται σε διακοπές με την κόρη του και τον σκηνοθέτη φίλο του στις Άλπεις, όταν λαμβάνει μια πρόσκληση από την Βασίλισσα Ελισάβετ να διευθύνει την ορχήστρα σε μια μουσική βραδιά για τα γενέθλια του Πρίγκιπα Φιλίππου.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πάολο Σορεντίνο
ΣΕΝΑΡΙΟ: Πάολο Σορεντίνο
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Μάικ Κέιν, Χαρβεϊ Καϊτέλ, Ρέιτσελ Βάις, Πολ Ντέινο, Τζέιν Φόντα
ΗΜΕΡ.ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 15/10/2015 (Ελλάδα)
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 118 λεπτά
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία, Αγγλία
Ο πολυβραβευμένος Πάολο Σορεντίνο, πρόσφατα και με Όσκαρ για την "Κλεμμένη Ομορφιά" το 2014, έχει δημιουργήσει μερικές από τις πιο στιλιστικά συναρπαστικές ταινίες των τελευταίων χρόνων στον κινηματογράφο. Το ιδιότυπο κινηματογραφικό λεκτικό του δημιουργού, παρά την έλλειψη, σε ορισμένες περιπτώσεις, της αίσθησης συνοχής στα επιμέρους υλικά του ή το επικίνδυνο πλησίασμα στα όρια του επιδεικτικού, χρησιμοποιεί μια υποβλητική οπτική γλώσσα, ως κύρια και βασική στην προώθηση του μύθου, την οποία συνδιάζει με την γλώσσα τη μουσικής και δημιουργεί εικόνες-νοηματικές ενότητες, όπου εντός τους συνυφαίνονται η ποιητικότητα με την συλλογιστική, που αγγίζουν βαθιά, υπνωτίζουν και μαγεύουν.
Η δυναμική του ιδιαίτερου αυτού λεκτικού επικεντρώνεται και πάλι στα μοτίβα της προβληματικής που μας έχει συνηθίσει ο σκηνοθέτης. Όπως στο “Il Divo” (2008), στο “Εκεί που χτυπά η καρδία μου” (2011), ή στο “Οι συνέπειες του έρωτα” (2004), έτσι και στη “Νιότη”, συνεχίζει να αντιμετωπίζει μεγάλα θέματα όπως ο χρόνος, η αλλαγή, ο έρωτας και όπως στη “Μεγάλη Ομορφιά” θέματα της τέχνης, όμως με αλλά καλλιτεχνικά μέτρα και σταθμά. Η “Νιότη”, μπορεί να μην είναι τόσο τολμηρή όπως το “Il Divo” ή μπορεί να μην ανταποκρίνεται τόσο στα πρότυπα που είχε θέσει ο ίδιος ο σκηνοθέτης στον εαυτό του με το “Μεγάλη Ομορφιά”, αλλά μας παραδίδει ίσως την πιο συναισθηματική και τρυφερή ταινία του μέχρι σήμερα, μεστή σε νοήματα, δραματική, αλλά και αστεία, με οραματικές εικόνες και απολαυστική μουσική, που σε αιχμαλωτίζει στο σύμπαν της.
Δυο παλιοί φίλοι, ο Φρεντ (Μάικλ Κέιν), ένας φημισμένος συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, ο οποίος έχει αποφασίσει να παρατήσει την καριέρα του και ο Μικ (Χάρβευ Καϊτέλ), σκηνοθέτης που προσπαθεί να τελειώσει, την κατ΄ αυτόν καλύτερή του ταινία, βρίσκονται σε ένα πολυτελές Αλπικό θέρετρο για διακοπές. Μαζί τους βρίσκεται και η κόρη του Φρεντ, η οποία είναι παντρεμένη με τον γιο του Μικ και οι συνεργάτες, σεναριογράφοι του Μικ. Το ξενοδοχείο περιλαμβάνει ιδιόρρυθμους πελάτες, κυρίως ευκατάστατους μεγαλοαστούς και ανθρώπους του θεάματος, όλοι σε κρίση ταυτότητας που προσπαθούν να την προσδιορίσουν χαλαρώνοντας στην πολυτέλεια. Ένας παχύσαρκος πρώην αθλητής, η Μις Κόσμος, ένα περίεργο αποξενωμένο ζευγάρι, ένας διανοούμενος ηθοποιός και διάφοροι άλλοι, όλοι τους, χρησιμοποιούνται για να μεταδώσουν διακριτικά διάφορες ιδέες ή φιλοσοφίες, ή σαν ιντερλούδια για να διατηρήσουν τον γενικό τόνο. Οι δυο κύριοι ανδρικοί χαρακτήρες, με τελείως διαφορετική αντίληψη για τη ζωή αλλά και τον τρόπο που βλέπουν το μέλλον τους, συζητούν και ανταλλάσσουν καθ΄ όλη τη διάρκεια της ταινίας απόψεις για τον χρόνο που φεύγει, τις μνήμες τους που εξασθενούν, τις χαμένες δυνατότητες, τις αυταπάτες και τη λαχτάρα για ζωή, ακόμη κι όταν αυτή σιγά-σιγά φεύγει. Ο Φρεντ δεν έχει αμφιβολία γιαυτό, ενώ ο Μικ δυσκολεύεται ακόμα να το παραδεχτεί.
Ο Σορεντίνο αναμετράται με ένα μεγάλο εννοιολογικό πλαίσιο στο οποίο οι όροι συνομιλίας δεν μπορεί παρά να είναι δύσκολοι, έτσι παρ΄ όλη την ψύχραιμη αντιμετώπιση και τις ευρηματικές προσπάθειες για προσέγγιση, δεν συγκροτεί οργανικά τα μέρη που το απαρτίζουν. Ο χρόνος, η νεότητα όχι ως μια χρονική περίοδος, αλλά ως μια πνευματική κατάσταση, το πάθος, η επιθυμητή εικόνα του εαυτού και η εικόνα που σχηματίζει ο “άλλος”, το γήρας ως αφετηρία, η φιλία, ο έρωτας, η τέχνη, τα συναισθήματα που δεν εκφράζονται, μερικά από ζητήματα που προσεγγίζονται, συχνά όμορφα συνδυασμένα με εξισορροπητικές πινελιές χιούμορ και σαρκασμού.
Παρά την αδυναμία στην αφήγηση, το φιλοσοφικό ταξίδι με τα δύσκολα ερωτήματα και τις σκληρές αλήθειες που συμβαίνει παράλληλα με το ταξίδι στην αισθητική αρτιότητα και την οπτική απόλαυση της ομορφιάς, σε όλες τις κινηματογραφικές φόρμες και μορφές της, αποδεσμεύει ποιητικότητα, έμπνευση και την μεθυστική αίσθηση μιας μεγάλης ταινίας.
Ο Μάικλ Κέιν και ο Χάρβεϊ Καϊτέλ ακουμπούν όλο το ταλέντο και την υποκριτική τους εμπειρία στους ρόλους τους, όπως και η Τζέιν Φόντα, που η μικρή σε διάρκεια συμμετοχή της, είναι συγκλονιστική.
Reviewed by Chryssa Scopelitou, on
youth-
Rating:8,2 out of
10
imdbΟ Σορεντίνο αναμετράται με ένα μεγάλο εννοιολογικό πλαίσιο στο οποίο οι όροι συνομιλίας δεν μπορεί παρά να είναι δύσκολοι, έτσι παρ΄ όλη την ψύχραιμη αντιμετώπιση και τις ευρηματικές προσπάθειες για προσέγγιση, δεν συγκροτεί οργανικά τα μέρη που το απαρτίζουν. Ο χρόνος, η νεότητα όχι ως μια χρονική περίοδος, αλλά ως μια πνευματική κατάσταση, το πάθος, η επιθυμητή εικόνα του εαυτού και η εικόνα που σχηματίζει ο “άλλος”, το γήρας ως αφετηρία, η φιλία, ο έρωτας, η τέχνη, τα συναισθήματα που δεν εκφράζονται, μερικά από ζητήματα που προσεγγίζονται, συχνά όμορφα συνδυασμένα με εξισορροπητικές πινελιές χιούμορ και σαρκασμού.
Παρά την αδυναμία στην αφήγηση, το φιλοσοφικό ταξίδι με τα δύσκολα ερωτήματα και τις σκληρές αλήθειες που συμβαίνει παράλληλα με το ταξίδι στην αισθητική αρτιότητα και την οπτική απόλαυση της ομορφιάς, σε όλες τις κινηματογραφικές φόρμες και μορφές της, αποδεσμεύει ποιητικότητα, έμπνευση και την μεθυστική αίσθηση μιας μεγάλης ταινίας.
Ο Μάικλ Κέιν και ο Χάρβεϊ Καϊτέλ ακουμπούν όλο το ταλέντο και την υποκριτική τους εμπειρία στους ρόλους τους, όπως και η Τζέιν Φόντα, που η μικρή σε διάρκεια συμμετοχή της, είναι συγκλονιστική.
Reviewed by Chryssa Scopelitou, on
youth-
Rating:8,2 out of
10
rottentomatoes
