GET ON UP
βιογραφία, μουσική 2014
Το χρονικό της ανόδου του Τζέιμς Μπράουν, που από την ακραία φτώχεια έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς στην ιστορία, δημιουργώντας προκλητικά νέες δυνατότητες στο χώρο του θεάματος, τόσο εντός, όσο και πίσω από τη σκηνή και επηρέασε με το εκρηκτικό του ταλέντο τη σύγχρονη μουσική.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τέιτ Τέιλορ
ΣΕΝΑΡΙΟ: Τζες Μπάτεργουορθ, Τζον-Χένρι Μπάτεργουορθ, Στίβεν Μπέιτζελμεν
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Τσάντγουικ Μπόσμαν, Ντέιβιντ Άντριου Νας, Νέλσαν Έλις, Βαϊόλα Ντέιβις, Οκτάβια Σπένσερ, Τζιλ Σκοτ, Νταν Άκροιντ, Κιθ Ρόμπινσον
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Αμερική
Η κινηματογραφία του Τέιτ Τέιλορ, ηθοποιού, σεναριογράφου και επίσης γνωστού από την υποψήφια για τέσσερα όσκαρ ταινία του, "Υπηρέτριες" το 2011, φιλοδοξεί να σκιαγραφήσει το πορτρέτο του 'νονού' της σόουλ μουσικής, Τζέιμς Μπράουν, που από την απόλυτη φτώχεια κατάφερε με το εκρηκτικό του ταλέντο να αναδειχθεί σε ένα κολοσσιαίο μουσικό όνομα τη δεκαετία του 1960, μπολιάζοντας με φανκ και τζαζ στοιχεία την σόουλ, να επηρεάσει την μαύρη συνείδηση της Αμερικής με τους στίχους του και να δημιουργήσει τη δίκη του μουσική αυτοκρατορία. Το "Get on up", καταφέρνει να δώσει μια σχηματική εικόνα της πολύπλοκης ζωής του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη, συντάσσοντας το πλούσιο υλικό της έχοντας ως βάση μια έντονη, παράτολμη και πρωτότυπη αφηγηματικά δομή, η οποία αποτελεί την δύναμη του όλου εγχειρήματος αλλά συνάμα και την αδυναμία του.
Η ζωή του θρυλικού καλλιτέχνη τα είχε όλα και μάλλον άργησε να μεταφερθεί στις σκοτεινές αίθουσες. Πολυτάραχος βίος, δύσκολα παιδικά χρόνια, σκληρή εφηβεία, φυλακίσεις, φτώχεια, χρήση ναρκωτικών, θεϊκό ταλέντο, εκρηκτική προσωπικότητα.
Η ιστορία ξεκινά με μια αναδρομή στο παρελθόν σε ένα περιστατικό το 1988 και αφού ο Μπράουν (Τσάντγουικ Μπόουσμαν) έχει πλέον κατακτήσει την κορυφή. Το περιστατικό αναδεικνύει πολύ έξυπνα μια βασική αρχή του Μπράουν που την ακολουθεί καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του. Κάνει αυτό το οποίο νομίζει ως σωστό για αυτόν, υπερασπίζεται τον εαυτό του και το εγώ του, χωρίς να υπολογίζει τις όποιες συνέπειες, καθώς, όπως είχε αναγκαστικά μάθει από την σκληρή παιδική του ηλικία, σε μια τέτοια αδυσώπητη κοινωνία δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να ζήσει κανείς. Η συνέχεια της ταινίας μας πάει πιο πίσω, στο 1968, όταν το αεροπλάνο το οποίο μετέφερε τον Μπράουν για να πραγματοποιήσει μια συναυλία για τους Αμερικανούς στρατιώτες στον πόλεμο του Βιετνάμ, λίγο πριν φτάσει στον προορισμό του, δέχεται επίθεση. Είναι στο απόγειο της καριέρας του και το γεγονός ότι ο λαοπρόβλητος καλλιτέχνης ρωτάει "ποιος θέλει να μείνει στην ιστορία ως αυτός που σκότωσε την φανκ;" δείχνει αφενός ότι γνωρίζει καλά ποιος είναι, αφετέρου την σχεδόν αναπόφευκτη αλλαγή που επιφέρει η φήμη στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Ο Τζέιμς Μπράουν, που ποτέ δεν ξεπερνά τα τραύματα της παιδικής του ηλικίας, έχει γίνει ένα επηρμένο σύμβολο της ποπ σόουλ, που επιζητά αγάπη και αποδοχή από τους πάντες, αλλά δεν είναι ικανός να τα αντιγυρίσει. Στη συνέχεια πάμε ακόμα πιο πίσω, στην Γεωργία το 1930, για να δούμε σκηνές που ξετυλίγουν τα παιδικά χρόνια. Ο Μπράουν ζει σε καλύβα με τους γονείς του και ο βάναυσος πατέρας του βιαιοπραγεί σε βάρος της μητέρα του, έτσι από πολύ νωρίς μαθαίνει το πως να βλέπει τις γυναίκες αλλά και τους άντρες. Η μητέρα του εκδιώκεται από το σπίτι και αναγκάζεται να βγάζει τα προς το ζει ως πόρνη. Ο Μπράουν καταλήγει με την θεία του που διατηρεί έναν οίκο ανοχής, αφού ο πατέρας του κατατάσσεται στον στρατό. Στη συνέχεια ο νεαρός Μπράουν μπαίνει φυλακή για κλοπή και εκεί γνωρίζει τον Μπόμπι Μπέρντ (Νίλσεν Έλις) με τον οποίο θα γίνουν δια βίου φίλοι.
Ο τεμαχισμός του χρόνου γίνεται συνεχώς, μια στο παρελθόν και μια στο μέλλον, περιγράφονται πολλά επεισόδια από την ζωή του, την παιδική του ηλικία, σημαντικές στιγμές από την μουσική του καριέρα, χωρίς φαινομενικά αφηγηματική σαφήνεια. Παρατηρώντας προσεκτικότερα το μη γραμμικό αφηγηματικό παιχνίδι και τις κατά καιρούς απευθείας συνομιλίες του πρωταγωνιστή με το κοινό, βλέπουμε πως η δομή δεν είναι τυχαία όσο μοιάζει.
Οι σεναριογράφοι ρισκάρουν να μπερδέψουν τον θεατή με το να αντιπαραθέτουν συνεχώς στιγμές θριάμβου και τρόμου, έμπνευσης και σκληρότητας, ιδανικού και ανομίας, προκείμενου να προσεγγίσουν τις εντελώς άστατες σκέψεις του Μπράουν, την ταραγμένη ιδιοφυΐα του και να αποδώσουν τη ζωή του που την έζησε πάντα στα άκρα. Εστιάζοντας την προσοχή στις αντιθέσεις, το φιλμ στερείται τις δραματικές κορυφώσεις των συγκρουσιακών γεγονότων που βιώνει ο Μπράουν και το βάθος τους, αλλά αποκτά απροσδόκητους ρυθμούς που ποτέ δεν περιορίζονται και σε συνδυασμό με την συγκλονιστική μουσική, τα θρυλικά τραγούδια, τις περιγραφές των επί σκηνής συναυλιών, που ο Τέιλορ φροντίζει να δίνει με ζωντάνια και έμπνευση και ο Μπόουσμαν αποδίδει άψογα και θεαματικά, το "Get on up", προσφέρει μια γερή γεύση από την μουσική, το απίστευτο ταλέντο και το πάθος ενός καλλιτέχνη, που υπήρξε καινοτόμος με τεράστια επιρροή σε πολλά είδη της αμερικάνικης μουσικής και στην εξέλιξή της.
