ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ: Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ VIVIANE AMSALEM
δράμα 2014
Η πεντάχρονη δικαστική οδύσσεια μιας γυναίκας στο σύγχρονο Ισραήλ, προκειμένου να αποκτήσει το χαρτί του διαζυγίου της.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρονίτ Ελκαμπέτς, Σλομί Ελκαμπέτς
ΣΕΝΑΡΙΟ: Ρονίτ Ελκαμπέτς, Σλομί Ελκαμπέτς
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ρονίτ Ελκαμπέτζ, Σιμόν Αμπκαριάν, Σασόν Γκαμπάι, Ζέεβ Ρεβάς, Γκάμπι Αμρανί, Ραμί Ντανόν
ΗΜΕΡ.ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 19/02/15 (Ελλάδα)ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 115 λεπτά
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ισραήλ, Γερμανία, Γαλλία
Οι Ρονίτ και Σλομί Ελκαμπέτς αρθρώνουν ένα μινιμαλιστικό κινηματογραφικό λεκτικό που σε όλες τις εκφάνσεις του, στις σχέσεις λόγου και εικόνας, στα πλάνα, στους όγκους, στα χρώματα, αποτυπώνει με σαφήνεια το αποπνικτικό περιβάλλον ενός ανδροκρατούμενου κόσμου, μέσα στο οποίο η γυναικεία υπόσταση υποβαθμίζεται και υποβάλλεται σε μια εξουθενωτική πορεία, όταν αυτή διεκδικεί την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της. Οι επιπλέον συνιστώσες στην επιτυχία του στόχου των δημιουργών να μας μεταφέρουν την οδυνηρή, δικαστική οδύσσεια μιας γυναίκας για την έκδοση του διαζυγίου της στο σύγχρονο Ισραήλ, αποτελούν ο αργός ρυθμός της αφήγησης, η έντονη δραματικότητα, οι εκκωφαντικές σιωπές και τα ξεσπάσματα κάθαρσης που υποστηρίζονται δεξιοτεχνικά από τους υποκριτικούς συντελεστές.
Χωρίς καμία τάση για διδακτισμό, το “Gett” γίνεται ένα ειρωνικό σχόλιο αναφορικά με την κοινωνική θέση και το ρόλο της γυναίκας, που μπορεί να έχει αλλάξει στη σύγχρονη κοινωνία και με βάση το νόμο να θεωρείται ισότιμο μέλος της, όμως στην πράξη και σε επίπεδο διαπροσωπικό, νοοτροπίας, προτύπων, εθίμων, λειτουργούν ακόμα εις βάρος της απαρχαιωμένοι κοινωνικοί κώδικες, κανόνες, παλιές αγκυλώσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα. Παράλληλα, η ταινία προβαίνει σε μια εις βάθος διερεύνηση των φυλετικών σχέσεων, του γάμου, του παθολογικού εγωισμού και της συχνά τραγικής διαφοράς μεταξύ των όψεων του κοινωνικού προσωπείου και της αληθινής εικόνας του εαυτού.
Μετά από τριάντα χρόνια σε έναν δυστυχισμένο γάμο, η Βιβιάν (Ρονίτ Ελκαμπέτς), από τα δεκαπέντε της χρόνια παντρεμένη με τον Ελίσα (Σιμόν Αμπκαριάν) διεκδικεί διαζύγιο αφού τα τελευταία χρόνια δεν ζει πλέον μαζί του. Απογοητευμένη και καταπιεσμένη βρίσκεται αντιμέτωπη με το θρησκευτικό εβραϊκό δικαστήριο, που ούτε αντιλαμβάνεται, ούτε θέλει να αντιληφθεί τις ανάγκες της και το δίκαιο του αιτήματός της και όταν αυτό γίνεται δεν πράττει τίποτα, γιατί αφενός ενστικτωδώς είναι με την πλευρά του συζύγου της και περιμένει την παραδοσιακή υποταγή στον άνδρα της, αφετέρου στο παράλογο, άνισο και απαρχαιωμένο σύστημα στο οποίο η γυναίκα είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας, ένα διαζύγιο βγαίνει μόνο όταν ο σύζυγος συμφωνεί σε αυτό, εκτός εάν υπάρχει απόδειξη για σωματική κακοποίηση, απιστία ή αδιαφορία για την επιβίωση της συζύγου. Ο Ελίσα, απόμακρος, υπερόπτης, θεοσεβούμενος, ασκεί ψυχολογική βια στη Βιβιάν και της ανακοινώνει πως δεν θα της δώσει ποτέ διαζύγιο. Η Βιβιάν βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα σοβινιστικού τύπου ραβινικό δίκαιο, όπου η μια δίκη διαδέχεται την άλλη και οι μήνες της δοκιμασίας της παρατείνονται σε χρόνια, ενόσω και οι δυο πλευρές παρουσιάζουν μάρτυρες, εκθέτουν τους λόγους τους και προσπαθούν να πείσουν τους δικαστές. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ του ζευγαριού, των δικαστών, των μαρτύρων και των δικηγόρων, αποκαλύπτουν σταδιακά την αλήθεια για το τι συμβαίνει στο ζευγάρι και πολλά σκοτεινά μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια, που σκιαγραφούν τις κοινωνικές αγκυλώσεις της σύγχρονης ισραηλινής πραγματικότητας.
Ρυθμική συνοχή, δραματικές κορυφώσεις συνδυασμένες με ελαφρύ χιούμορ, πλάνα που εστιάζουν σε εύστοχες λεπτομέρειες εκφράσεων και συμπεριφορών, αποτυπώνουν το ακριβές πορτρέτο μιας αυταρχικής νοοτροπίας κι ενός θρησκόληπτου κοινωνικού συντηρητισμού, που δεν θα πρέπει να έχει καμία θέση στο σύγχρονο κόσμο και συνάμα συνθέτουν το αίτημα της ηθικής ωρίμανσης της ανθρώπινης κοινότητας, της αλλαγής πραγμάτων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο που δεν έχουν ακόμα ξεπεραστεί, όχι μόνο στην καταπιεστική πατριαρχική, βασιζόμενη στην θρησκευτική πίστη, σύγχρονη ισραηλινή κοινωνία, αλλά και στις πιο φιλελεύθερες κοινωνίες όπου η γυναικεία υπόσταση βρίσκεται ακόμα σε σοβαρά μειονεκτική θέση.
Ρυθμική συνοχή, δραματικές κορυφώσεις συνδυασμένες με ελαφρύ χιούμορ, πλάνα που εστιάζουν σε εύστοχες λεπτομέρειες εκφράσεων και συμπεριφορών, αποτυπώνουν το ακριβές πορτρέτο μιας αυταρχικής νοοτροπίας κι ενός θρησκόληπτου κοινωνικού συντηρητισμού, που δεν θα πρέπει να έχει καμία θέση στο σύγχρονο κόσμο και συνάμα συνθέτουν το αίτημα της ηθικής ωρίμανσης της ανθρώπινης κοινότητας, της αλλαγής πραγμάτων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο που δεν έχουν ακόμα ξεπεραστεί, όχι μόνο στην καταπιεστική πατριαρχική, βασιζόμενη στην θρησκευτική πίστη, σύγχρονη ισραηλινή κοινωνία, αλλά και στις πιο φιλελεύθερες κοινωνίες όπου η γυναικεία υπόσταση βρίσκεται ακόμα σε σοβαρά μειονεκτική θέση.
Reviewed by Chryssa Skopelitou, on
get: the trial of viviane amsalem-
Rating:8,6 out of
10
