MIA MADRE

Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ

δράμα 2015

 Η Μαρκερίτα, μια σκηνοθέτρια που βρίσκεται στα γυρίσματα της νέας της ταινίας, έχει να αντιμετωπίσει έναν δύστροπο συνεργάτη, την εφηβεία της κόρης της και την αναπόφευκτη απώλεια της μητέρας της.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νάνι Μορέτι 

ΣΕΝΑΡΙΟ: Κιάρα Βαλέριο, Γαία Μανζίνι, Βάλια Σαντέλα, Νάνι Μορέτι, Φρανσέσκο Πίκολο

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Τζον Τουρτούρο, Τζούλια Λαζαρίνι, Νάνι Μορέτι, Μαργκερίτα Μπάι, Μπεατρίς Μαντσίνι, Στέφανο Αμπάτι, Ενρίκο Ιανιέλο

ΗΜΕΡ.ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 24/12/2015 (Ελλάδα)
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 106 λεπτά
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ιταλία, Γαλλία

 Τέσσερις δεκαετίες στο χώρο του κινηματογράφου, παραγωγός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός, παρατηρητής, όλα αυτά τα χρόνια της ιταλικής οικογένειας και κοινωνίας, o Νάνι Μορέτι, με πολλές περγαμηνές σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όπως στο Φεστιβάλ των Καννών, Χρυσό Φοίνικα για “Το δωμάτιο του γιου μου” το 2001 ή το 1994 στο ίδιο φεστιβάλ, Βραβείο Σκηνοθεσίας για το “Αγαπημένο μου ημερολόγιο”, επιστρέφει τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του ταινία “Έχουμε Πάπα!” πολυβραβευμένη επίσης, με μια αυτοβιογραφική κατά κάποιον τρόπο, τραγικωμωδία, στην οποία αντιπαραβάλλει, ενίοτε υφολογικά άνισα, τον δομημένο κόσμο μιας μυθοπλασίας με τον αβέβαιο κόσμο της πραγματικότητας, εξετάζοντας τις συγκρουσιακές αλληλεπιδράσεις μεταξύ εργασιακών και οικογενειακών αναταράξεων, τις συναισθηματικές διεργασίες, αντιθέσεις, ενοχές, στις σχέσεις με τους άλλους και τον εαυτό, όταν πλησιάζει το αναπόφευκτο μιας απώλειας τόσο καθοριστικής όπως αυτής, της μάνας.

 Η Μαργκερίτα (Μαργκερίτα Μπάι), μια επιτυχημένη και αναγνωρισμένη σκηνοθέτης, γυρίζει τη νέα της, κοινωνικού ρεαλισμού ταινία, που αφορά την εξαγορά ενός εργοστασίου, τα μέτρα λιτότητας που επιβάλει η νέα διεύθυνση και την εξέγερση των εργατών που είναι προγραμματισμένο να μείνουν άνεργοι, στην οποία ο Αμερικανός σταρ ως ο νέος ιδιοκτήτης του εργοστασίου, Μπάρι Χάγκινς (Τζον Τορτούρο), συμφώνησε να πρωταγωνιστήσει, αλλά η ευμετάβλητη, ασταθή και εγωκεντρική συμπεριφορά του, δημιουργεί προβλήματα στην σκηνοθέτρια η οποία αντιμετωπίζει ταυτόχρονα πολλά προσωπικά προβλήματα. Μετά το διαζύγιό της, η σχέση της με τον Βιτόριο (Ενρίκο Ιανιέλο), που επίσης μετέχει κι αυτός στην ταινία που σκηνοθετεί, φαίνεται να έχει τελειώσει. Η κόρη της βρίσκεται στην εφηβεία με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται και η μητέρα της Άντα (Τζούλια Λαζαρίνι), νοσηλεύεται στο νοσοκομείο μετά από μια περίοδο πνευμονίας σε σοβαρή κατάσταση. Οι γιατροί ενημερώνουν την Μαργκερίτα και τον αδελφό της Τζιοβάνι (Νάνι Μορέτι), ότι η μητέρα τους δεν θα αντέξει για πολύ ακόμα. Η σύγκρουση των προβλημάτων της ζωής, με αυτά της εργασίας, φέρνουν την σκηνοθέτιδα σε συναισθηματική εξάντληση. Ενόσω ο Χάγκινς αντιδρά σαν ντίβα στην παραγωγή της ταινίας και κάνει δύσκολη τη ζωή της Μαργκερίτα, η ίδια κατακλύζεται από σκέψεις, τύψεις, όνειρα και αναμνήσεις που αφορούν τη σχέση της με τη μητέρα της, δέχεται αυστηρή κριτική από τον πρώην σύντροφό της και μαθαίνει για τον οδυνηρό εφηβικό έρωτα της κόρης της. Μετά το χαμό της Άντα, η ηρωίδα μαθαίνει ότι η μητέρα της είχε πτυχές που ποτέ δεν ήξερε, όταν πρώην φοιτητές της την επισκέπτονται, αλλά και πτυχές για τον ίδιο της τον εαυτό. Η ανάμνηση όμως που έχει από αυτή στα τελευταία δέκα δευτερόλεπτα της ταινίας της δείχνουν και πάλι τον δρόμο.

 Μια ταινία που πραγματεύεται το πένθος, τον πόνο, την απώλεια, τον θάνατο, τις τύψεις και τους οικογενειακούς δεσμούς, παράλληλα με τον πιεστικό κόσμο του θεάματος και τις διεργασίες που μπορεί να συμβαίνουν μέσα σε αυτόν. Η συνύφανση των δυο επιπέδων πραγματικότητας και η κατά καιρούς σύγκρουση της προσωπικής με την επαγγελματική ζωή, φαίνεται να είναι η μεγαλύτερη αδυναμία της ταινίας. Ενώ το κωμικό μέρος της, μια ταινία μέσα στην ταινία, παραμένει στην επιφάνεια των γεγονότων, με στερεότυπες καταστάσεις, γρήγορες σε ρυθμό, γεμάτες από έντονες υπερβολές και με τον πρωταγωνιστή τους να αγγίζει τα όρια της καρικατούρας, το δραματικό μέρος, κινείται αργά, εισχωρεί εις βάθος και δομείται απόλυτα συγκρατημένα και αριστοτεχνικά σε συνδυασμό με τη μικροσκοπική, λεπτομερή περιγραφή των αντιδράσεων και σκέψεων της ηρωίδας, τον κόσμο των ονείρων της, των αναμνήσεών της, τόσο, που εξ αντανακλάσεως και δια μέσου του χαρακτήρα της, φανερώνεται το πορτρέτο της μητέρας, μιας δυνατής προσωπικότητας, σχολαστικής μελετήτριας, αλλά και λαμπρής ζωοδότριας του περιβάλλοντός της, μέχρι το φινάλε του έργου και της ζωής της.

 Αξιοσημείωτη, ευαίσθητη, χωρίς έντονα δραματικούς τόνους, αλλά οδυνηρή και κατά καιρούς κραυγαλέα αστεία, συλλαμβάνει την αίσθηση του πόνου της απώλειας που συνοδεύει το θάνατο του γονέα και την αδυναμία προετοιμασίας εμπρός στο αναπόφευκτο, ενώ το υπερβολικά κωμικό μέρος της αποδίδει κάποιες από τις δυσκολίες στην διαδικασία της κινηματογραφικής παραγωγής. 

 Η ταινία που αντικατοπτρίζει την αντίστοιχη προσωπική στιγμή του Μορέτι, αφού πριν πέντε χρόνια όταν σκηνοθετούσε το “Έχουμε Πάπα”, έχασε τη μητέρα του που ήταν καθηγήτρια επίσης, κέρδισε το βραβείο της Οικουμενικής Κριτικής Επιτροπής στο φετινό φεστιβάλ των Καννών.
Reviewed by Chryssa Skopelitou, on Dec 22 2015 mia madre- Rating:6,3 out of 10

           


imdb
rottentomatoes