MOMMY

MOMMY

δράμα 2014

 Μια χήρα μητέρα που προσπαθεί να συμβιώσει με τον βίαιο έφηβο γιο της, βρίσκει την ελπίδα στο πρόσωπο μιας νεοφερμένης, μυστηριώδους γειτόνισσας, η οποία εμφανίζεται ξαφνικά και με προθυμία προσφέρει τη βοήθειά της. Η δυναμική των σχέσεων της οικογένειας αλλάζει, καθώς η παρουσία της γίνεται συνεχώς όλο και πιο έντονη. Οι τρεις τεμνόμενες ζωές βρίσκουν έστω και προσωρινά μια δυνατότητα διαφυγής, αλλά πως τελικά στη συνέχεια θα εξελιχθεί η σχέση τους;


ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ξαβιέ Ντολάν
ΣΕΝΑΡΙΟ: Ξαβιέ Ντολάν
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Αν Ντορβάλ, Σουζάν Κλεμάν, Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Καναδάς
mommy movie poster
 Ο Καναδός Ξαβιέ Ντολάν είναι μόλις εικοσιπέντε χρονών και στα δεκαεννιά, έκανε το ντεμπούτο του με το “Σκότωσα τη μητέρα μου” το 2009, ακολούθησαν τα “Φανταστικές αγάπες” το 2010,  “Λώρενς για πάντα” το 2012 και “Ο Τομ στην φάρμα” το 2013. Το “Mommy” που κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών τη χρονιά που μας πέρασε, είναι η πέμπτη ταινία του. Το παιδί φαινόμενο, όπως ονομάζεται στον χώρο του σινεμά, με τους φανατικούς θαυμαστές αλλά και επικριτές για τον δημιουργικό ναρκισσισμό του, δεν παύει να διεκδικεί το όνειρο μέσα στο όνειρο της κινηματογραφικής τέχνης και να επιδεικνύει τα ταλέντα του προκαλώντας. Στόχος του είναι η παρουσίαση του ανθρώπου μέσα από τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του και όχι μέσα από τις αποτυχίες ή τις δυσκολίες, γιαυτό και ανεξάρτητα του τι συμβαίνει στο τέλος κάθε ιστορίας τον θεωρεί νικητή. Η δεξιοτεχνία της γραφής του Ντολάν είναι αναμφισβήτητη, εμφανής, και σε όλα τα δομικά της στοιχεία κι αν συμβαίνει να χρειάζεται να μάθει πως να είναι αφηγηματικά περισσότερο στέρεος, αυτό δεν του στερεί τον τίτλο του πιο πολλά υποσχόμενου νέου σκηνοθέτη, ούτε και του στέρησε την καθολική αποδοχή του κοινού στις Κάννες και το αυθόρμητο ξέσπασμα χειροκροτημάτων κατά τη διάρκεια της ταινίας του, γεγονός καθόλου σύνηθες σε μια τέτοια διοργάνωση.
Ο έφηβος Στιβ (Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν), πάσχει από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), διακατέχεται από ανατροφοδοτούμενα συναισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης και περιστασιακά γίνεται επικίνδυνος και αυτοκαταστροφικός. Η κατάσταση αυτή επιβαρύνει τον ίδιο αλλά και την μητέρα του Ντάι (Αν Ντορβάλ), μια μητέρα με εκρηκτική ιδιοσυγκρασία, περιορισμένη μόρφωση, ανύπαρκτα εισοδήματα και μόνη, χωρίς σύζυγο. Όταν ο Στιβ αποβάλλεται από το ίδρυμα κράτησης ανηλίκων μετά από μια εμπρηστική επίθεση που έκανε και που είχε ως αποτέλεσμα να καεί σοβαρά ένας άλλος τρόφιμος, η Ντάι αναγκαστικά τον παίρνει στο σπίτι. Η συμβίωση δεν είναι εύκολη. Απρόβλεπτες καταστάσεις και ακραία περιστατικά συμβαίνουν από την κυμαινόμενη διάθεση του Στιβ, περιστατικά σκληρά, που ο Ντολάν επιδέξια εισάγει και δυναμικά ελέγχει, δημιουργώντας αριστοτεχνικά μια συνεχώς αυξανόμενη βίαιη και αγωνιώδη ατμόσφαιρα. Σε αυτή την εύθραυστη δυναμική, εισάγεται η Κάιλα (Σουζάν Κλεμάν), μια γειτόνισσα με τα δικά της τραύματα, αποξενωμένη από τον σύζυγό της ακόμα και από την κόρη της, σε αργία από τα διδακτικά της καθήκοντα, λόγω ψυχικού τραύματος που της έχει επιφέρει δυσλεξία. Η Κάιλα έρχεται σε επαφή με την Ντάι και τον Στιβ, σταδιακά απελευθερώνει τον καταπιεσμένο εαυτό της και αναπτύσσει μαζί τους μια σχέση συγκατάβασης και συμπάθειας. Το τέλος σοκαριστικό, εφάπτεται με την σκληρή πραγματικότητα, αφού προηγουμένως ο σκηνοθέτης μας δίνει μια σειρά εκπληκτικών σκηνών που η μητέρα οραματίζεται την φανταστική εκδοχή ζωής, φυσιολογικής και ομαλής, που θα ήθελε να ζήσει με τον γιο της.
 Σχεδόν όλη η ταινία γυρίζεται σε ένα αντισυμβατικό πλαίσιο με αναλογίες τετραγώνου, που δημιουργεί μια κλειστοφοβική αίσθηση, περιορίζει, παγιδεύει και φέρνει πιο κοντά τους χαρακτήρες, αναδεικνύοντας το γεγονός πως η εγγύτητα και η πνιγηρότητα μπορεί να είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος. Τα όνειρα και τα συναισθήματα που κυριαρχούν στο Mommy, τόσο γνήσια, ευμετάβλητα και αδάμαστα, η καθαρή και αντισυμβατική έκφραση του σκηνοθέτη, η εξαιρετική δεξιοτεχνία του, οι ιδιαίτερες λήψεις των πλάνων που γεμίζουν από ποιητική ένταση, χρώματα και φως, αντισταθμίζουν τις όποιες διαρθρωτικές αδυναμίες ή ορισμένα σεναριακά κενά, συντάσσουν μια εκπληκτική οπτική σύνθεση που σε συνδυασμό με τις έξοχες, εκρηκτικές υποκριτικές αποδόσεις και των τριών πρωταγωνιστών, δημιουργούν ένα δύσκολο οικογενειακό δράμα, μια ιστορία θάρρους, φιλίας και αγάπης, που είναι συνάμα ευαίσθητη και χυδαία, ευάλωτη και αστεία, τραγική και τρυφερή.
bigstar8,2Reviewed by My Films-In, on mommy- Rating:8,2 out of 10

             




imdb
rottentomatoes